SOWA OPAC : BPG Tarnowo Podgórne

Książka

W koszyku

oceń

Szepty zmarłych / Simon Beckett ; przekł. Sławomir Kędzierski. - Wyd. 7. - Warszawa : Wydawnictwo Amber, 2014. - 317, [2] s. ; 18 cm.

Autor

Beckett Simon (1960- ). Kędzierski Sławomir. Tł.

Forma i typ

Proza

Odbiorca

Dorośli

Przynależność kulturowa

Literatura angielska

Temat

Triller

Gatunek

Powieść

David Hunter, który wie o śmierci wszystko – w niespełna rok po kolejnym śledztwie, którego omal nie przypłacił życiem - wraca tam, gdzie uczył się zawodu. Tam, gdzie „wszędzie wokoło leżały ludzkie ciała w różnym stadium rozkładu”, a „wielkie czarne litery na bramie informowały, że to Ośrodek Badań Antropologicznych, lepiej znany pod inną, mniej urzędową nazwą.Trupia Farma''. Tam doktor Hunter ma nadzieję odzyskać wiarę w siebie i znowu „skłonić zmarłych do zwierzeń”. Tam na prośbę swego mentora rozpoczyna dochodzenie w sprawie makabrycznego morderstwa. Dochodzenie, w którym będzie musiał wysłuchać najbardziej przerażających szeptów zmarłych. W miejscu jeszcze straszliwszym i bardziej nieludzkim niż Trupia Farma.

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Wypożyczalnia Lusowo

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 821.111-3 (1 egz.)

Recenzje:

Simon Beckett tym razem przenosi akcję z deszczowej i wietrznej Anglii do słonecznej i parnej Ameryki. Powieść jednak wciąż posiada swój specyficzny, ciężki klimat, przesiąknięty aurą śmierci i odorem rozkładających się ciał. Naturalistyczne opisy dotyczące autopsji, przebiegu rozkładu zwłok są bardzo naturalistyczne i niezwykle sugestywne. Z racji zawodu głównego bohatera opisy badań sekcyjnych są niczym z podręczników naukowych. (...)

Obłęd. Paranoja… Czasem pozornie spokojny człowiek bez żadnych problemów życiowych może okazać się zupełnie inną postacią niż sobie dotychczas wyobrażamy. Pierwsze spotkanie może mieć nieprzewidywalne skutki w przyszłości, a my nie zdajemy sobie z tego sprawy. Simon Beckett jest osobą, która bez względu na wszystko potrafi przejaw ekscentrycznej paranoi wpleść idealnie w akcję swojej powieści, a to tworzy w niej aurę tajemnicy oraz niepokoju. (...)
David Hunter, coraz bardziej udręczony wydarzeniami z niedalekiej przeszłości zostaje zaproszony do Centrum Badań Antropologicznych w Tennessee przez swojego mentora oraz przyjaciela Toma Liebermana. „Niełatwo z tym żyć. Zwłaszcza jak się ma blizny, które ciągle przypominają, jak niewiele trzeba, by zginąć.” Mężczyzna nie ma jednak pojęcia, że zostaje wplątany w sprawę morderstwa ze strony człowieka, nieokiełznanego psychopaty. Zagadka jest tym bardziej tajemnicza, gdyż ciała ofiar mają dalej posunięty poziom rozkładu, niż wskazywałyby na to okoliczności. W utworze da się zauważyć wątki miłosne, lecz są one platoniczne. Bohater jest jednak człowiekiem, który wiele przeszedł w życiu i nie jestem pewna czy chciałby się wiązać ponownie z inną kobietą. „Życie jest tym, co ci się zdarza, gdy pilnie sporządzasz swoje inne plany.” Nie wszystko idzie po naszej myśli. Akcja utworu rozwija się w miarę szybko, lecz uwikłane są w niej szeroko rozplanowane zdarzenia, które potrafią czytelnika wprawić w osłupienie, a człowiek w tym momencie tylko patrzy i zastanawia się co tak naprawdę tutaj zaszło. Po raz kolejny Simon Beckett nie daje nam możliwości dotarcia do prawdy przed przysłowiowym „czasem”. Nie sposób połączyć niektórych wątków, z drugiej jednak strony są również te bardzo oczywiste. Muszę przyznać, że spodobało mi się wplecenie w akcję książki wydarzeń postrzeganych z punktu widzenia zabójcy. Sprawia to, iż możemy poczuć się przez chwilę nim oraz zastanowić się co tak naprawdę spowodowało, iż robił tak, a nie inaczej. Książka posiada wiele brutalnych opisów. „Czujesz ostry ból przy każdym wdechu? To odłamek kości rozdziera ci tkankę płuc. Trudno oddychać, prawda? I będzie coraz trudniej, bo twoje płuca wypełniają się krwią. Umierasz.” Ukazują one śmierć jako proces alchemii na wspak, z bardzo realistycznego fizycznie punktu widzenia. „Nasz fizyczny rozpad, jeżeli ogląda się go beznamiętnie, niczym nie różni się od innego naturalnego cyklu. I jak każdy inny proces musi być zbadany, zanim go dobrze zrozumiemy.” Tylko, czy potrafimy to zrozumieć? Podsumowując, z osobistego punktu widzenia stwierdzam, iż książka nie jest odpowiednia dla osób o słabej psychice. Wciąż jednak utrzymuję, iż jest to doskonale napisany „podręcznik antropologa” i śmiem twierdzić, że powieść pomimo tego, iż jest jedynie fikcją literacką doskonale sprawdziłaby się przy nauce na kierunku medycyny sądowej.
Moja ocena: 10/10*